Wasbare luiers - Mijn zoektocht

Dit is een vervolg op mijn blog: Wasbare luiers - Mijn omslagpunt.

Klik hier om die te lezen.

Met alle kersverse kennis in mijn achterhoofd hadden we al snel de smaak te pakken. Het aan en uit doen kostte nauwelijks meer moeite dan een wegwerpluier. De luiers wassen bleek een peulenschil en als we een wasbare luier uit de la trokken, werden we vrolijk van al die leuke printjes. Aan 6 luiers heb je lang niet genoeg en voor de nacht had een pocketluier te weinig absorberend vermogen. Ik ging op onderzoek uit en vroeg rond op de wasbare luiers Facebookgroep.

Een voorgevormde nachtluier en overbroekjes was het volgende, wat we gingen proberen. Zowel voor Rune als voor Lotus, die nog een luier draagt als ze slaapt.
We werden verrast door de absorptie en hoe lekvrij deze manier van luiers is. Nu arriveerde ook de Ali Express luiers, en hadden we eindelijk genoeg luiers om volledig op wasbaar over te gaan, totdat... 

Schimmelinfectie. De lieve babybillen van Rune zaten onder en we kregen speciale zalf van de huisarts. "Wasbare luiers zijn natter dan wegwerpluiers. Vaker verschonen en koop anders lekker wegwerp" is wat de huisarts assistente ons nog mee gaf.
Met een schimmel is het beter om geen wasbare luiers te gebruiken; dat had ik al begrepen. De luiers moesten in de kookwas om her-besmetting te voorkomen.
Ik was totaal gedemotiveerd en we besloten (tijdelijk) weer wegwerpluiers te gebruiken.

Inmiddels verdiepte ik me steeds meer in de wasbare luiers. Fleece, een stofje die in pocket luiers wordt gebruikt om een droog gevoel te geven, was mogelijk de oorzaak van de schimmelinfectie. Een natuurlijke vezel tegen Rune's huid was misschien de oplossing. In een opwelling kocht ik 20 voorgevormde bamboe luiers, 3 extra nachtluiers en 8 overbroekjes. Dit is de oplossing; dacht ik.

Zodra Rune hersteld was, namen we de luiers in gebruik. De absorptie was fantastisch en we hadden nooit lekkage. Het verschonen was iets meer werk dan een pocketluier, maar het ging ons goed af. Alleen, Rune's billen reageerde nog steeds niet goed. We smeerden meer zalf en gebruikte inlegvelletjes om de luiers tegen de zalf te beschermen, maar soms lagen zijn billen toch nog tot bloedens toe open. 

"Misschien is Rune gewoon geen kind voor wasbare luiers" zei ik tegen Lennert. Ik zag het nut er niet meer van in. Heel leuk voor het milieu, maar mijn kind mag er niet onder lijden.
Rune zat weer in wegwerp. Zijn billen herstelde en ik begon mentaal afscheid te nemen van al die geweldige luiers. "Probeer het gewoon nog één keer" zei Lennert. In een zoektocht door Rune's commode kwam ik fleece inleggers tegen. Die hoorde bij de bamboe luiers, maar we hadden ze nooit gebruikt. Ach, waarom niet? dacht ik bij mijzelf.

Wat bleek? Dat was dé oplossing!
Achteraf gezien waren de boosdoeners de wegwerp inlegvellen, die je voor de ontlasting gebruikt. Sinds we fleece inlegvellen gebruiken, zijn de billen van Rune weer baby roze en zacht! De fleece inleggers vind ik ook nog eens veel fijner in gebruik, dan wegwerpvellen. 

We gebruiken nu fulltime wasbare luiers. Of het nou wasbaar of wegwerp is; met luiers is het soms een hele zoektocht naar het juiste/beste voor jouw kind. Met mijn blogs over wasbare luiers hoop ik die zoektocht makkelijker te maken.

Liefs, Gaab