Een moeder heeft de meeste invloed op het zelfbeeld van haar dochter. Daar ging een artikel over, die ik laatst las.
De reacties er onder logen niet: bijna niemand was het met het artikel eens. "De meisjes op school zijn gemeen tegen elkaar! Daar komt het lage zelfbeeld van mijn dochter vandaan", werd er onder andere gezegd.
Ik verbaasde me over de negatieve reacties, want mijn eerste gedachte over het artikel was: ja, dat klopt!
Als ouder heb je een enorme verantwoordelijkheid om je kind het goede voorbeeld te geven. Netjes je bord leeg eten, geen grof taalgebruik, elke dag je tanden poetsen en ga zo maar door. Je doet je uiterste best om je kind mee te geven wat jij belangrijk vindt.
Ieder kind leert door middel van imitatie.
De eerste woordjes klinken vaak verdacht veel naar jouw intonatie en na een paar keer voordoen kan je baby ineens ook in zijn handjes klappen.
Misschien heb je zelf een foto van vroeger, verkleed in de kleding van je vader of met de make-up op van je moeder. Ook hier heb jij als kind je ouders geïmiteerd.
De voorbeeldfunctie van een ouder is een veel breder spectrum dan netjes je bord leeg eten of met twee woorden praten.
In alles wat jij doet, of laat, of zelfs denkt, geef je een boodschap aan jouw kind.
Iedere keer als jij niet mee gaat zwemmen omdat jij je onzeker voelt in een zwempak. Iedere keer als je in de spiegel kijkt en klaagt over je figuur. Iedere keer als je niet goed voor jezelf zorgt, te lang werkt, niet genoeg rust neemt, slecht eet of negatief over jezelf praat of denkt. Iedere keer ben jij daarin het voorbeeld van je kind.
Waarom is dat voor mensen zo moeilijk om onder ogen te komen? Als je kind iedere dag van jou hoort dat jij jezelf dik vind of niet mooi of slim genoeg, hoe kan je dan verwachten dat je kind opgroeit met een gezond zelfbeeld? Zijn voorbeeld is immers: kritiek en negativiteit naar jezelf is normaal.
We willen dat onze kinderen zien hoe mooi ze zijn, hoe getalenteerd en uniek. Dat ze met net zoveel liefde naar zichzelf kunnen kijken, als wij doen. Maar hoe zit dat dan met jou zelf? Verdien jij het ook niet om met liefde naar jezelf te kijken? Jij bent ook een prachtig, uniek mens met zijn eigen talenten!
Je bewust te zijn van het voorbeeld dat je aan je kind geeft, is al een hele stap. Als je al jaren negatief over jezelf denkt, ben je dat niet ineens afgeleerd. Een eerste stap kan zijn: goed voor jezelf zorgen. Fysiek, mentaal en emotioneel. Als jij goed in je vel zit, dan kun je ook een veel leukere ouder zijn. Voor je kind is dat al een prachtig voorbeeld!
Liefs, Gaab
Reacties
Een reactie posten